1990 թ․-ի մայիսի 20-ին կայացան Հայաստաի գերագույն խորհրդի ընտրությունները, որտեղ Խորհրդային Միության պատմության մեջ առաջին անգամ ընտրություններին  բացի կոմունիստական կուսակցությունից մասնակցեց մեկ այլ կուսակցություն՝ Հայոց Համազգային Շարժում(ՀՀՇ) կուսակցությունը։ Ձայները կոմունիստների և ՀՀՇ-ի միջև բաշխվեցին համարյա հավասարապես։ Այդ նոր խորհրդարանը սկիզ դրեց Հայաստանի անկախության։

1990 թ․-ին օգոստոսի 23-ին այդ գերագույն խորհուրդը ընդունեց «Հռաչակագիր Հայաստանի անկախության մասին»։ Հռչակագրի մեջ ասվում էր․

Հայատսանի Խորհրդայինն Սովետական Հանրապետությունը այլևս վերանվանվու է Հայաստանի Հանրապետություն։
Նույն հռչակագրով որոշվում էր, որ ՀՀ-ի օրենքները ավելի մեծ ուժ ուննեն Հայաստանում, քան Սովետական Միության օրենքները։
Որոշվում է պետական եռագույն դրոշը, զինանշանը, որոնք ժառանգվում են Առաջին Հանրապետությունից։ Փաստացիորեն դանշանակում էր անկախություն։
Հայաստանի տարածքում հողը, ընդերքը պատկանում են հայ ժողովրդին։
Տնտեսությունը պետք է հիմված լինի մասնավոր սեփականատիրության և ազատ շուկայական հարբերությունների վրա։
ՀՀ-ն պետք է ունենար իր սեփական փողը։
Վերականգնվում էին Հայ առաքելական եկեղեցու իրավունքները։
Ձևավորվեց պարմալենտական հանրապետություն։
1991 թ․-ի սեպտեմբերի 21-ին Հայաստանում անցկացվեց հանրաքնե, որտեեղ դրված էր միայն մեկ հարց․ դուրս գալ Սովետական Միության կազմից և դառնալ անկախ պետություն։ Քվիարկեցին երկու միլիոն մարդ, որոնցից 94.39 %-ը ասեց այո։ՀՀ-ն դարձավ նախագահական պետություն։ Առաջին նախագահն ընտրվեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ով նաև ՀՀՇ-ի նախագահն էր։Սակայն սկսվեցին ծանր ժամանակներ՝ պատերազմ Ադրբեջանի հետ Արցախի համար, որը տևեց 2 տարի, շրջափակում, մութ ու սև տարիներ։1991 թ․-ի դեկտեմբերի 8-ին Բելառուսում հավաքվեցին Ռոսաստանի, Ուկրաինայի և Բելառոսի ղեկավաները և ստոգարեցին ԽՍՀՄ-ի գոյությունը դադարեցնելու մասին համաձայակիր։ Այսպիսով մեր անկախանալուց մի քանի ամիս անց վերջնականապես փլուզվեց Սովտեական Միությունը։