Ես փողոցում խաղս վերջացրել և տուն էի վերադառնում։Դռան մոտ ինձ կանգնեցրեց մեր հարևանուհին միսիս Ջենքինսը։ Նա մի հարկ մեզանից ցած էր ապրում, բայց չգիտեմ ինչու,
այդ օրը մեր սենյակում էր։ գլուխը դռան ետևից դուրս հանելով՝ նա բարկացկոտ ձայնով
ինձ պատվրեց գնալ փողոց՝ խաղալու դուռը բանալիով փակեց ուղիղ իմ քթի առաջ։Այդ ինձ
շատ նեղացրեց ու բարկացրեց։ես ասկսեցի ամբողջ ուժով լաց լինել։Դուռը ծեծում էի ու հարում ,
պահաջում էի,որ մաըրիկս վռնդի այդ անպիտան Ջենքինսին և ինձ մեղրով հաց տա։Մյրիկս իմ աղաղակը լսեց և մոտեցավ դռանը։