Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին,
Մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թըրին։
Եկան քաշեցին՝ թե զոռով տանեն,
Թափ տըվավ, մարդկանց գըցեց դես ու դեն,
Փոքրիկ ճըկույթը մի քարի առավ,
Ապառաժ քարից կըրակ դուրս թըռավ։

Էս որ պատահեց, մեր Դավիթ հըսկան
Մի մանուկ էր դեռ յոթ-ութ տարեկան.
Մանուկ եմ ասում, բայց էնքան ուժեղ,
Որ նըրա համար թե մարդ, թե մըժեղ։

Առյուծ-Մհեր,Մըսրա-Մելիք,Ձենով  Օհան,Թորոս,Բադի,Կոզբադի,Սյուդի,Չարախդի։

— Ով քընած եք՝ արթուն կացե՜ք,
Ով արթուն եք՝ ելե՜ք, կեցե՜ք,
Ով կեցել եք՝ զենք կապեցե՜ք,
Զենք եք կապել՝ ձի թամբեցե՜ք,
Ձի եք թամբել՝ ելե՜ք, հեծե՜ք,
Հետո չասեք՝ թե մենք քընած —
Դավիթ գող-գող եկավ, գընաց…

դյուցազն-հաղթանդամ,հերոս

ցոլացավ-  ցոլ  քեր  արձակել

կորյուն-առաջնեկ

շըվաք-ստվեր

խարջ-հարկ

եթիմ-որբ

կոռ-ծուռ

կաղկանձ-շների  հաչոց

ղարավաշ-աղախին

շեղբիկ-անկոթ  դանակ